Dileyelim Olsun..

Ne kaldı ki şunun şurasında?

Böylesine zor bir yılın ardından hani olur ya belki... Dileyelim olsun!

Herkesin başını sokacak bir evi olsun.

Dürüst müteahhitlerin yaptığı, kimsenin enkaz altında kalmadığı...

O evlerin içinde çokça sağlık, çokça huzur olsun.

Kimseler üşümesin.

Ne Haticeler, ne Aliler çocuklarını

fön makineleri ile ısıtmak zorunda kalmasın.

Tok olan aç olanın halinden anlasın.

Paylaşmak bulaşıcı olsun mesela.

Boş tabaklarda et hayal etmesin insanlar. Sokaktaki dostlar da unutulmasın.

İşçiler emeklerinin karşılığını alabilsin.

Esnafların kepenkleri inmesin. Seyyar satıcı Ahmet amca evine eli boş dönmesin.

Dileyelim olsun!

Hiçbir anne,hiçbir baba hastane köşelerinde evladını beklemesin.

Her ilaç kolay bulunabilsin.

Ayşe bebekler, Burak bebekler bu yüzden ölmesin.

Dostluklar eski dostluklar gibi sağlam,

sevgiler eski sevgiler gibi yürekten olsun. Her kalp kirinden arınsın.

İnsanlar birbirini dinlemeyi öğrenebilsin. Dinleyince anlamayı becerebilsin. Bencillik bir kuyuya düşsün. Herkes hâlden anlayabilsin.

Hiçbir kadın, hiçbir erkek, hiçbir çocuk

şiddet görmesin.

Herkes gerçekten eş,

Herkes gerçekten anne,

Herkes gerçekten baba,

Herkes gerçekten insan olsun.

Dileyelim olsun!

Bu yıl insanlık salgını olsun. Her bedene bulaşsın. Dünyayı sarsın!

Dileyelim olsun!