Dileyelim Olsun

Ne kaldı ki şunun şurasında…
Bir yıl daha devrildi ömrümüzden. Ardında yorgunluk bıraktı, yoksulluk bıraktı, biraz da utanç. Çünkü bazı şeylerin “kader” olmadığını bile bile seyirci kaldık.

O yüzden bu kez yüksek sesle dileyelim: Olsun!

Herkesin başını sokacak bir evi olsun. Ama öylesine dört duvar değil; dürüstlükle yapılmış, denetimle ayakta duran, insanı mezara değil hayata çağıran evler olsun. Bir depremle değil, bir ihmalle değil, hiçbir gerekçeyle yıkılmasın. O evlerin içinde sağlık olsun, huzur olsun; korku misafirliğe bile uğramasın.

Kimse üşümesin mesela…
Ne Haticeler ne Aliler, çocuklarını fön makineleriyle ısıtmak zorunda kalmasın. Bir ülkede çocuklar üşüyorsa, o ülke hâlâ büyüyememiştir. Sobanın başında ders çalışan çocuk romantik bir hikâye değildir; bu çağda açık bir ayıptır.

Tok olan, aç olanın hâlinden anlasın.
Paylaşmak gerçekten bulaşıcı olsun. Boş tabaklarda et hayal edilmesin. Sadece insanlar değil, sokaktaki dostlarımız da unutulmasın. Bir lokmayı bölüşmek, bir tas su koymak hâlâ mümkünken, vicdan neden bu kadar kıt?

İşçiler emeklerinin karşılığını alabilsin.
Esnaf sabah kepenk açarken “bugün de dayanabilecek miyim” diye düşünmesin. Seyyar satıcı Ahmet Amca, akşam evine eli boş dönmesin. Çünkü bir ülkenin ekonomisi grafiklerle değil, insanların yüzündeki çizgilerle ölçülür.

Dileyelim olsun!
Hiçbir anne, hiçbir baba hastane köşelerinde evladını beklemesin. İlaç bulunamıyor diye kimse kaderine terk edilmesin. Hiçbir bebek, sistemin aksaklığına kurban edilmesin. Sağlık bir lütuf değil, en temel haktır.

Dostluklar eski dostluklar gibi sağlam olsun.
Sevgiler çıkar hesabı yapmadan, yürekten yaşansın. Kalpler biraz arınsın; kin, nefret, öfke bu kadar rahat dolaşamasın ortalıkta.

İnsanlar birbirini dinlemeyi öğrensin.
Dinleyince anlamayı becerebilsin. Bencillik derin bir kuyuya düşsün de sesi bile gelmesin. Herkes hâlden anlasın; çünkü anlamadan konuşan çok, anlayarak susan az.

Ve en önemlisi…
Hiçbir kadın, hiçbir erkek, hiçbir çocuk şiddet görmesin. Herkes gerçekten eş olsun. Herkes gerçekten anne, gerçekten baba, gerçekten insan olsun.

Belki safça geliyor kulağa…
Ama başka çaremiz yok.
Dileyelim olsun.

Bu yıl insanlık salgını olsun.
Her bedene bulaşsın.Dünyayı sarsın !