Çocukluk anıları.

Hic bir yere gitmediler hatırlıyorum o yılları

O mahalle köşe bucak adım adım içimde saklı

Kacıp saklandıgım tren vagonları

Lazım oluyorlar simdi topladığım yonca yaprakları

Yağmurdan saklandığımız boş ev damları

Göğe fırlattıgımız taş parçaları

Her gün Aynı saate dinlediğimiz arkası yarınları

İçimizde saklanmış saklambaç kaçakları

Bırakmazdım uyurken bile hala elimde uçurtma kanatları

Hatırlıyorum demir yollarındaki dansları

Telleri birbirine bağlardık açmazdık makası

Trenler geçerken yarıda bıraktığımız oyunları

Hayaller giderdi geri dönmeyen şimdilerde anıları

Heryerimiz Kara o zamandan imzalı kömür çocukları

Gündüzler yetmezdi oyunların devamı gece yarısı

Saklandıgımız evlerde doyururduk ac karınları

Cok üzerdik terlikleri ardımızdan fırlatan anaları

Sonradan öperdik gül kokan elleri yanakları

Şimdilerde Kayboldu analarımızla o gül kokuları

Atışmalar günlüktü uzatmazdık dargınlıkları

Başka dünyalara birlikte yapardık çamurdan savaşları

Belkide onlar ayakta tutuyor bizi yediğimiz keçi kulakları

Mutluyduk biz yetmislerin başları sonları

Heryerimiz kara o zamandan imzalı kömür çocukları

Zeynel Özkayran